maandag 10 juni 2013

Review: Kotebel - Concerto For Piano And Electric Ensemble (Musea, 2012)(Progrock, Symfonische Rock)

Kotebel is een uit Madrid, Spanje, afkomstige symfonische progrock band, die in 1999 werd opgericht door de uit Venezuela afkomstige componist, pianist Carlos Plaza Vegas, die behalve progrock en symfonische rock ook klassieke elementen in zijn muziek verwerkt en een groot fan is van Tony Banks.
Verder heeft hij zich laten beïnvloeden door de hedendaagse muziek van onder andere Camel, The Enid, Genesis, Steve Hacket, Anglagard, Keith Emerson, Yes, PFM, Robert Fripp, Gentle Giant en Jean-Luc Ponty en door klassieke muzikanten zoals Rachmaninoff, Ravel, Chopin, Prokofiev, Stravinsky en Debussy.
Nadat hij de CD "Structures" in 1999 solo had opgenomen, vormde Carlos zijn band Kotebel, die bestaat uit: Carlos Plaza Vegas- keyboards, Adriana Plaza Engelke - keyboards, César Garcia Forero - sologitaar, Jaime Pascuel Summers - basgitaar en Carlos Franco Vivas - drums en percussie en verwierf in 2000 een
contract bij het Franse Musea Records.
Kotebel stond op prestigieuze festivals in Mexico (Bajaprog, 2004), Portugal (Gouveia Art Rock, 2007 en 2010) en (Go Prog, 2009), Frankrijk (Progsud, 2007) en (Crescendo, 2010), Spanje (Madrid Art Festival, 2008 en 2009).
De band bracht na "Structures" 5 albums uit en geniet met name in het thuisland en Latijns-Amerika veel bekendheid.
In 2001 werd hun tweede CD "Mysticae Visiones uitgebracht, gevolgd door "Fragments Of Light" (2003), "Omphalos" (2006), "Ourouboros" (2009) en "Concerto For Piano And Electric Ensemble" (2012).
Op deze laatst verschenen CD, die een bonus DVD bevat, staan 8 nummers, waarvan het eerste uit 4 delen bestaat en het "Concerto For Piano And Electric Ensemble" vormen.
De CD, die 17 en 18 september 2011 live in de Infinity Stufios te Madrid opgenomen is, begint met "Adagio Maestro", een 12 minuten durend stuk symfonische rock, dat dreigend en mysterieus start, waarna de band overschakelt naar een combinatie van jazz en progressieve rock met daarin ook experimentele invloeden,
dat in uptempo gespeeld wordt, waarna er opnieuw een overschakeling plaats vindt en de band een rustig stukje piano muziek laat horen, dat, doordat de band het tempo opvoert, plotseling verandert in een heftig stuk om vervolgens terug te keren naar het rustige tempo en door een volgende tempowisseling wordt het
nummer terug naar de progressieve rock gedirigeerd, waarmee ook geëindigd wordt.  
Vervolgens krijg ik "Lento Cantabile" voorgeschoteld, dat in een rustig tempo met piano en synthesizer begint en geleidelijk meer snelheid krijgt naarmate meer instrumenten toegevoegd worden, maar door een uitstekende tempowisseling weer terug gevoerd wordt naar het rustige tempo, waarbij de hoofdrol voor
pianiste Adriana is weggelegd.
Daarna volgt "Vivo Scherzando", een door piano en synthesizer ingeluid stuk progressieve rock, waarin van alles gebeurt en de band opnieuw de combinatie van progressieve rock en jazz maakt, die me hier en daar lichtelijk aan E.L.P. doet denken en ook klassieke invloeden bevat.
Het laatste deel van het concerto heet "Allegro Moderato" en dit is het langste nummer van dit vierluik, dat iets meer dan 14 minuten duurt en hierin is weer van alles te beleven, want de band speelt hierin diverse stijlen progressieve rock in combinatie met jazz, klassiek en symfonische rock, soms rustig, dan weer uptempo, maar altijd vol bezieling.
Dan volgt "The Flight If The Hippogrif (Part I)", waarin de band een mix laat horen van jazz en progressieve rock, waarbij de nadruk op de jazz ligt en dit nummer wordt gevolgd door "Dance Of Shiva", waarin de muziek bepaald wordt door het keyboard, aangevuld met de percussie en hierin krijg ik een schitterend
spannend stuk symfonische rock te horen, dat regelmatig van tempo verandert.
Het volgende nummer is "The Flight Of The Hippogrif (Part II)" en hierin maakt de band de combinatie van symfonische rock, licht Zuid-Amerikaanse klanken en jazz.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het laatste nummer is een bonus track, genaamd "The Infant", die uit 2008 stamt en daarin laat Kotebel me een symfonisch rock nummer horen, waarin invloeden uit jazz, progressieve rock en klassieke muziek verweven zitten en net als alle ander nummers lekker spannend klinkt.
De nummers van Kotebel zitten complex, maar geniaal in elkaar en na beluistering kan ik maar tot één conclusie komen: Sensationeel!!




Kotebel - The Flight of the Hippogriff Pt. II (Concerto For ... - YouTube
www.youtube.com/watch?v=fl4bPa48h4s

Geen opmerkingen:

Een reactie posten