zondag 9 augustus 2015

Review: Nick Nicely - 49 Cigars (Fruits De Mer Records, 2015) (Psychedelische Rock)

Nick Nicely werd als Nickolas Laurien in 1959 in Groenland geboren, gedurende een overstap van een transatlantische vlucht van zijn ouders, maar hij groeide op in Hitchin in Hertfordshire, Engeland.
Later verhuisde het gezin naar Brockley, een conservatieve wijk in zuid Londen, die een stempel op zijn muzikale loopbaan zou drukken.
Hij groeide op met het luisteren naar de klassieke muziek van zijn ouders en de pop van de jaren 60, die hij op de radio hoorde, maar nadat hij, in 1969, het nummer "Tracy" van The Cuff Links hoorde, begon hij zich steeds verder van de pop muziek te verwijderen, om meer en meer naar experimentele en psychedelische muziek te gaan luisteren.
Nick was in 1969 begonnen met het spelen van mondharmonica, waarna hij later ook gitaar leerde spelen en creëerde in 1973 zijn muzikale alias Nick Nicely.
Halverwege de jaren 70 vormde hij samen met enkele vrienden The Nick Nicely Band, maar nadat zijn vrienden er de brui aan hadden gegeven, ging hij alleen verder, nam zijn zelf geschreven songs op en ging met de demo's daarvan diverse platenmaatschappijen af, waarbij hij een contract kreeg bij de Heath Levy Publishing Group, die enkele van zijn songs voor andere artiesten wilde gebruiken.
Als deel van het contract, was Nick gratis studio tijd gegeven en deze gebruikte hij om, samen met zijn vriend Jeff Leach, een klassiek geschoolde toetsenist, zijn eerste single "D.C.T. Dreams" / "Treeline" op te nemen, die via zijn eigen Voxette label verscheen en door het Hansa label eind 1980 heruitgebracht werd, nadat het regelmatig gedraaid werd en goede recensies kreeg.
In december 1980 begon hij met het maken van zijn volgende demo single "Hilly Fields (1892)", waarover hij 6 maanden deed en ten einde zijn studiotijd te betalen, verkocht hij zijn persoonlijke bezittingen.
Hansa wilde de single niet uitbrengen, maar een A&R man van EMI, was meer dan enthousiast en gaf Nick een contract.
Het nummer, dat in 1982 verscheen en "49 Cigars" als B-kant kreeg, was in Heath Levy's kleine studio en in de Alvic Studios in west Londen opgenomen, waarbij Jeff Leach - toetsen, Ian Pearce - drums, Rickman Godlee - cello en "Kate" - zang meewerkten(vele jaren gingen er geruchten, dat "Kate" Kate Bush was, die net om de hoek van de Alvic studio woonde en ook bij EMI onder contract stond). 
New Musical Express maakte "Hilly Fields (1892)" single van de week en beschreef het als de beste psychedelische plaat gemaakt sinds de jaren 60, maar ondanks de vele geweldige recensies in de muziekbladen, werd de single niet op de juiste manier gepromoot door EMI, met als resultaat dat de song bijna geen airplay kreeg en flopte.
EMI besloot echter ook de volgende single van Nicely uit te brengen, die "On The Coast" getiteld was, maar door muzikale meningsverschillen trok Nick de single terug en werd deze niet uitgebracht.
Daarna verloor EMI de interesse in Nick, die zonder apparatuur en geld om zijn verdere opnames te financieren zat en gedesillusioneerd besloot zich uit de muziek industrie terug te trekken en de volgende 20 jaar uit de spotlights bleef.
Eind jaren 80 was hij betrokken bij de opkomende acid house en rave scene in Engeland en samen met zijn vriend Gavin Mills, ook wel bekend als DJ Face, produceerde hij begin jaren 90 een aantal house nummers onder de namen Psychotropic, Freefall and Airtight.
Het duo ging een samenwerking met Jack Smooth aan onder de groepsnaam Citizen Kaned en behaalde daarmee grote commerciële successen in de top van de dance hitlijsten.
Nicely's werk inspireerde een aantal hedendaagse kunstenaars, met name XTC 's psychedelische uitloper, de band The Dukes of Stratosphear, evenals The Bevis Frond, Robyn Hitchcock en Robert Wyatt .
Na jaren van onderhandelen, werd er in 2004 een compilatie album uitgebracht van 2 van zijn singles en onuitgebrachte nummers, die tussen 1978 en 2004 werden opgenomen en deze verschenen, via het Tenth Planet label, op de vinyl LP "Psychotropia".
In 2005 werd "Psychotropia" nogmaals uitgebracht, maar nu in een CD versie met 6 extra nummers via Sanctuary en in 2010 verschen de CD opnieuw met nog een extra nummer, getiteld "Marlon" via het Grapefruit label.
Ook verschenen er diverse songs via allerlei verzamel platen en op 11 oktober 2008 speelde Nick zijn eerste live optreden ooit, bijgestaan door vrienden en The Bevis Frond in The Luminaire te Londen.
Sinds die tijd heeft Nick een handjevol concerten gegeven, meestal onder de bandnaam Nick Nicely's Unlived Lives, inclusief het Green Man Festival in 2009, speelde hij 2 shows samen met Kasper en Herlinde Raeman (Meneer Malash te Amsterdam, Nederland en Wasteland Festival te Gent, België) en in november 2012 speelde hij samen met Ariel Pink te Hamburg, Duitsland.
In 2010 hielp Nick de geruchten de wereld uit door te vertellen dat Kate Jackson de vokalen op "D.C.T. Dreams" had gedaan en hij dezelfde tape had gebruikt voor "Hilly Fields" en er simpelweg Kate op had gezet, omdat hij haar achternaam niet wist en kondigde, eveneens in 2010, aan, dat hij aan nieuwe songs voor een nieuw album werkte en dit verscheen in juni 2011 op cassette via Burger Records, onder de naam "Lysergia", na eerst onder de werktitel "Space Of Second" bekend te hebben gestaan.
In 2011 werd door het Amerikaanse label Captured Tracks een compilatie vinyl LP uitgebracht met tussen 1979 en 1986 opgenomen songs, getiteld "Elegant Daze" en in 2012 bracht het Fruits De Mer Records label een gelimiteerde 7" vinyl single uit met een nieuwe uitvoering van "Hilly Fields" subtitel "The Mourning" met de originele versie van het nummer op de B-kant om de dertigste verjaardag van de song te vieren, terwijl Emotional Response Records de "Wrottersley Road EP" in 2013 uitbracht met daarop 3 remixen en "Space of a Second" in 2014 via Lo Records verscheen.
Het Fruits De Mer Records label brengt 7 september een nieuwe 7" EP van Nick uit in een beperkte oplage, geperst op gekleurd vinyl, waarvan geen CD of downloads zullen verschijnen, op enkele promo's na.

De EP, die 4 songs bevat, start met "49 Cigars", waarin ik een fantastische psychedelische song te horen krijg, die associaties met de muziek van The Beatles nummer "Strawberry Fields Forever" bij me oproept en tevens een licht hypnotiserend elektronisch ritme bevat. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna laat Nick me genieten van een nummer van zijn laatst verschenen album, getiteld "Belinda" en hierin speelt hij een vrij experimentele psychedelische song met diverse tempowisselingen, die een beetje rommelig klinkt en gevolgd wordt door een schitterende live uitvoering van "49 Cigars", waarin qua effecten weliswaar minder mogelijk is dan in de studio, maar desondanks geweldig gespeeld wordt.
Het laatste nummer van de EP heet "Lobster Dobbs" en ook in deze song schotelt Nick me een heerlijk psychedelisch stukje muziek voor, dat in een rustig tempo gespeeld wordt.

De EP "49 Cigars", van Nick Nicely, bevat 4 fantastische songs die in geen enkele collectie van de psychedelische muziek liefhebber mag ontbreken, oftewel: Verplichte kost!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten